Το ισχίο είναι μια από τις μεγάλες αρθρώσεις του σώματος. Αποτελείται από την κεφαλή του μηριαίου οστού που έχει σφαιρική μορφή, η οποία αρθρώνεται μέσω της κοτύλης με τη λεκάνη. Η κοτύλη έχει τη μορφή κυπέλου, που υποδέχεται τη σφαιρική κεφαλή του μηρού. Κεφαλή και κοτύλη καλύπτονται από χόνδρο. Περιβάλλονται από τον αρθρικό θύλακο, ο υμένας του οποίου παράγει ελάχιστο αρθρικό υγρό, ώστε οι επιφάνειες της άρθρωσης να ολισθαίνουν μεταξύ τους.
Αρθρίτιδα του Ισχίου - Τι είναι;
Στην οστεοαρθρίτιδα του ισχίου ο χόνδρος της μηριαίας κεφαλής και της κοτύλης φθείρεται σταδιακά, με αποτέλεσμα να χάνεται η λεία επιφάνεια της άρθρωσης, να μειώνεται το αρθρικό διάστημα, η κεφαλή σιγά σιγά να χάνει το σφαιρικό της σχήμα και τελικά η άρθρωση να αποδιοργανώνεται πλήρως. Σε προχωρημένα στάδια τρίβεται οστό με οστό και δημιουργούνται οστικές προεξοχές (οστεόφυτα) και κύστεις στο υποχόνδριο οστό.
Η οστεοαρθρίτιτδα του ισχίου προκαλεί πόνο και δυσκαμψία στην άρθρωση. Δυσκολεύει τις απλές καθημερινές δραστηριότητες, όπως το να σκύψουμε και να δέσουμε τα κορδόνια μας, να σηκωθούμε από τη καρέκλα ή να κάνουμε ένα μικρό περίπατο.
Αρθρίτιδα του Ισχίου - Αίτια
Η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου μπορεί να είναι ιδιοπαθής ή δευτεροπαθής. Στην ιδιοπαθή μορφή, παρόλο που δεν γνωρίζουμε την αιτία που οδηγεί στην οστεοαρθρίτιδα του ισχίου, υπάρχουν κάποιοι παράγοντες, η παρουσία των οποίων αυξάνει την πιθανότητα ανάπτυξής της. Οι παράγοντες αυτοί είναι:
- Αυξημένη ηλικία (γήρανση)
- Οικογενειακό ιστορικό
- Προηγούμενος τραυματισμός της άρθρωσης
- Παχυσαρκία
- Συγγενές εξάρθρημα του ισχίου
Η δευτεροπαθής οφείλεται σε προηγούμενους τραυματισμούς, συγγενείς παραμορφώσεις ή άλλες παθήσεις (π.χ. ρευματοειδής αρθρίτιδα, μικροβιακές φλεγμονές, οστεονέκρωση κλπ).
Αρθρίτιδα του Ισχίου - Συμπτώματα
Το πιο κοινό σύμπτωμα είναι ο πόνος γύρω από την άρθρωση του ισχίου. Εισβάλλει βραδέως, αλλά με το χρόνο όλο και επιδεινώνεται. Δεν αποκλείεται όμως και η αιφνίδια έναρξή του. Ο πόνος και η δυσκαμψία είναι χειρότερα το πρωί και μετά από ανάπαυση. Σιγά –σιγά εντείνονται μέχρι να φτάσουν στο πόνο ηρεμίας και το νυκτερινό πόνο. Συχνά ο πόνος αντανακλά μέχρι το γόνατο. Ο πόνος επίσης αυξάνει με τη δραστηριότητα. Σταδιακά υπάρχει δυσκολία στη βάδιση και στο σκύψιμο, ενώ μειώνεται και το εύρος κίνησης της άρθρωσης. Αυξημένος πόνος παρουσιάζεται επίσης τις ημέρες που βρέχει και έχει υγρασία.
Αρθρίτιδα του Ισχίου - Διάγνωση
Η διάγνωση τίθεται σχετικά εύκολα με την κλινική εξέταση και μια απλή ακτινογραφία λεκάνης – ισχίων. Κατά κλινική εξέταση διαπιστώνεται μείωση του εύρους κίνησης της άρθρωσης τόσο ενεργητικά, όσο και παθητικά. Επίσης υπάρχει ψηλαφητική ευαισθησία γύρω από την άρθρωση, κριγμός και ευαισθησία στις κινήσεις, ενώ η βάδιση γίνεται δύσκολη και επώδυνη.
Η ακτινογραφία θα δείξει μείωση του μεσάρθριου διαστήματος και απώλεια της σφαιρικότητας της κεφαλής, που μπορεί να φτάσει μέχρι την πλήρη επιπέδωσή της. Επίσης αναδεικνύονται οστεόφυτα και υποχόνδριες κύστεις. Άλλες εξετάσεις όπως η μαγνητική και η αξονική σπανίως απαιτούνται.
Αρθρίτιδα του Ισχίου - Συντηρητική Θεραπεία
Σε πρώιμα στάδια η θεραπεία είναι συντηρητική, ενώ σε πιο προχωρημένα στάδια επιλέγεται η χειρουργική αντιμετώπιση. Η συντηρητική θεραπεία περιλαμβάνει αρχικά τη τροποποίηση δραστηριοτήτων και την απώλεια βάρους. Συνιστάται επίσης η χρήση από του στόματος απλών αναλγητικών, μη στεροειδών αντιφλεμονωφών και ουσιών που προστατεύουν το χόνδρο (γλυκοζαμίνη – χονδροϊτίνη). Επίσης χρήσιμη είναι και η φυσικοθεραπεία. Επιπλέον υπάρχει η δυνατότητα ενδαρθρικών εγχύσεων κορτιζόνης και σκευασμάτων υαλουρονικού οξέος.
Αρθρίτιδα του Ισχίου - Χειρουργική Θεραπεία
Σε πιο προχωρημένα στάδια της νόσου με μεγάλη καταστροφή του αρθρικού χόνδρου και έντονη καθημερινή συμπτωματολογία έχει ένδειξη η χειρουργική θεραπεία, η οποία συνίσταται στην ολική αρθροπλαστική. Πρόκειται για την αντικατάσταση ολόκληρης της άρθρωσης με μια πρόθεση και αποτελεί τη μόνιμη λύση που εφαρμόζεται στα τελικά στάδια μιας επώδυνης αρθρίτιδας. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει σημαντική εξέλιξη της τεχνολογίας, τόσο στα εμφυτεύσιμα υλικά, όσο και στα ειδικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται στις επεμβάσεις αυτές. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να εφαρμόζονται μοντέρνες τεχνικές ελάχιστης επεμβατικότητας, που στόχο έχουν την ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου, την άμεση κινητοποίηση και τη ταχεία ανάρρωση και αποκατάσταση του ασθενή.
