Η διαχωριστική οστεοχονδρίτιτδα είναι μια πάθηση που σχετίζεται με μια διαταραχή της αιμάτωσης σε μια άκρη του οστού και πιο συγκεκριμένα στο υποχόνδριο οστούν, το οποίο υφίσταται άσηπτη νέκρωση. Στην άρθρωση του γόνατος, η διαταραχή αυτή εμφανίζεται κατά κανόνα στην έξω πλευρά του έσω μηριαίου κονδύλου, ενώ σπανιότερα μπορεί να εμφανιστεί στον έξω μηριαίο κόνδυλο, στην τροχιλία ή στην επιγονατίδα. Αφορά συνήθως νεαρούς άρρενες κάτω των 25 ετών.
Πρόκειται για μια επώδυνη κατάσταση του γόνατος, όπου ένα τμήμα του χόνδρου μαζί με το υποκείμενο οστό διαχωρίζεται και τελικά αποσπάται από το υπόλοιπο οστό.
Διαχωριστική Οστεοχονδρίτιδα - Αίτια
Τα αίτια της νόσου δεν είναι απολύτως ξεκάθαρα. Φαίνεται να υπάρχει συσχέτιση με τραυματισμούς της περιοχής. Νεαροί αθλητές, ειδικά σε σπορ με γρήγορες κινήσεις και απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, είναι πιο επιρρεπείς να νοσήσουν.
Διαχωριστική Οστεοχονδρίτιδα - Ταξινόμηση
Η ταξινόμηση της βλάβης σύμφωνα με την ICRS (International Cartilge Repair Society) τίθεται σε τέσσερις βαθμούς:
-
- Ι: σταθερή βλάβη με μαλακή ύφη, καλύπτεται από ακέραιο χόνδρο
-
- ΙΙ: βλάβη με μερική διακοπή της συνέχειας, σταθερή κατά την πίεση
-
- ΙΙΙ: βλάβη με πλήρη διακοπή της συνέχειας, το κομμάτι παραμένει όμως στη κοίτη του
-
- IV: το οστεοχόνδρινο κομμάτι έχει φύγει από την κοίτη του ή παραμένει εντελώς χαλαρό μέσα σε αυτή
Διαχωριστική Οστεοχονδρίτιδα - Συμπτώματα
Τα συμπτώματα που περιλαμβάνει η νόσος είναι:
- πόνο που συνεχώς επιδεινώνεται με τη δραστηριότητα
- επεισόδια οιδήματος
- επεισόδια ύγραρθρου
- περιορισμός του εύρους κίνησης της άρθρωσης
- ο ασθενής δεν μπορεί να τεντώσει το γόνατο όσο η κατάσταση επιδεινώνεται.
Διαχωριστική Οστεοχονδρίτιδα - Προγνωστικοί παράγοντες
Προγνωστικοί παράγοντες για την πορεία της νόσου είναι:
- η ηλικία
- το μέγεθος της βλάβης
- η μηχανική σταθερότητα του οστεοχόνδρινου τεμαχίου
- η παρουσία ανοικτών επιφύσεων στα οστά (συζευτικών χόνδρων): Αποτελεί το βασικό προγνωστικό παράγοντα για τη νόσο.
Εφόσον το οστεοχόνδρινο τεμάχιο δεν έχει αποσπαστεί εντελώς, υπάρχει η πιθανότητα με ανάπαυση και αποφόρτιση του σκέλους το κομμάτι αυτό να επανακολληθεί και να αυτοϊαθεί, εφόσον οι επιφύσεις είναι ακόμα ανοικτές. Αντίθετα, στις περιπτώσεις με κλειστές επιφύσεις ή με το οστεοχόνδρινο τεμάχιο πλήρως αποσπασμένο, η πρόγνωση είναι σαφώς πιο δυσοίωνη και απαιτείται χειρουργική θεραπεία.
Διαχωριστική Οστεοχονδρίτιδα - Διάγνωση
Η διάγνωση της νόσου γίνεται με τη βοήθεια απλών ακτινογραφιών του γόνατος και της μαγνητικής τομογραφίας (υψηλής ευκρίνειας κατά προτίμηση).
Διαχωριστική Οστεοχονδρίτιδα - Συντηρητική Θεραπεία
Στα πρώτα στάδια της νόσου και εφόσον η ηλικία του ασθενή είναι μικρή επιβάλλεται η συντηρητική θεραπεία, καθώς αναμένεται επούλωση της βλάβης. Η αντιμετώπιση της διαχωριστική οστεοχονδρίτιτδας εξατομικεύεται και ο ιατρός θα πρέπει όπως ήδη αναφέρθηκε να συναξιολογήση διάφορους παράγοντες, με πιο σημαντικό την ηλικία και την παρουσία ανοικτών επιφύσεων.
Διαχωριστική Οστεοχονδρίτιδα - Χειρουργική Θεραπεία
Ένδειξη για χειρουργική θεραπεία αποτελεί η αποτυχία της συντηρητικής θεραπείας, καθώς και βλάβες IV βαθμού.
Η χειρουργική αντιμετώπιση έχει σαν στόχο είτε τον βιολογικό ερεθισμό με τρυπανισμούς της οστικής κοίτης της βλάβης, ώστε να υπάρξει επαναιμάτωση και επούλωση της περιοχής, είτε την καθήλωση του οστεοχόνδρινου τεμαχίου και στη συνέχεια την επούλωσή του.
Η καθήλωση μιας ασταθούς βλάβης μπορεί να επιτευχθεί με τη χρήση διαφόρων ειδικών υλικών (βίδες συμπίεσης, απορροφήσιμα βέλη) ή φλοιοσπογγώδη μοσχεύματα που λαμβάνονται από τον ίδιο τον ασθενή. Στην περίπτωση που το οστεοχόνδρινο κομμάτι δεν μπορεί να επανατοποθετηθεί επιβάλλεται η αυτόλογη οστεοχόνδρινη μεταμόσχευση ώστε να καλυφθεί η βλάβη.
