Τι είναι η Τενοντίτιδα Αχίλλειου Τένοντα;
Η τενοντίτιδα του αχίλλειου τένοντα είναι μια πολύ συνηθισμένη πάθηση, κατά την οποία ο αχίλλειος τένοντας ερεθίζεται και φλεγμαίνει.
Πρόκειται για τον τένοντα που ενώνει τον μυ της γάμπας (γαστροκνήμιος) με την πτέρνα.
Ο αχίλλειος είναι ο πιο ισχυρός τένοντας του σώματός μας.
Λειτουργεί όταν περπατάμε, τρέχουμε, ανεβαίνουμε σκάλες, κάνουμε άλματα και στεκόμαστε στις μύτες των ποδιών μας.
Παρόλο που ο συγκεκριμένος τένοντας είναι ανθεκτικός στις μεγάλες καταπονήσεις, συχνά μετά από υπερβολική χρήση αλλά και εκφυλισμό του είναι επιρρεπής να πάθει τενοντίτιδα.
Η φλεγμονή του τένοντα μπορεί να συμβεί είτε στο σημείο της κατάφυσης του στο οστό της πτέρνας (καταφυσίτιδα) ή λίγο πιο κεντρικά στη του μάζα του.
Η τενοντίτιδα στη μάζα του αχίλλειου αφορά συχνότερα νέους δραστήριους ασθενείς. Και στις δυο περιπτώσεις μπορεί να υπάρξει εναπόθεση αλάτων ασβεστίου στις προσβεβλημένες ίνες του τένοντα.
Στην τενοντίτιδα της κατάφυσης δημιουργούνται συχνά οστεοφυτικές προεξοχές της πτέρνας (άκανθα) που μπορεί να τραυματίζουν περαιτέρω τον τένοντα.
Τενοντίτιδα Αχίλλειου Τένοντα - Αίτια
Τα αίτια της τενοντίτιδας του αχίλλειου τένοντα δεν συνδέονται με κάποιο συγκεκριμένο τραυματισμό και είναι περισσότερο αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενης καταπόνησης.
Προδιαθεσικοί παράγοντες θεωρούνται:
- Η απότομη αύξηση της καταπόνησης χωρίς να δύνεται η δυνατότητα στον οργανισμό να προσαρμοστεί
- Σφιχτοί μύες της γαστροκνημίας. Σε αυτή τη περίπτωση η απότομη έναρξη άσκησης θα αυξήσει πολύ τα φορτία που δέχεται ο αχίλλειος
- Η παρουσία άκανθας της πτέρνας στο σημείο της κατάφυσης του αχίλλειου σε αυτή
Τενοντίτιδα Αχίλλειου Τένοντα - Συμπτώματα
Τα συμπτώματα της πάθησης περιλαμβάνουν:
- Πρωινός πόνος και δυσκαμψία κατά μήκος του αχίλλειου τένοντα
- Πόνος κατά μήκος του τένοντα ή πίσω από τη πτέρνα που επιδεινώνεται με τη δραστηριότητα
- Έντονος πόνος την επόμενη ημέρα της άσκησης
- Πάχυνση του τένοντα
- Παρουσία οστικής προεξοχής (άκανθα)
- Οίδημα που επιδεινώνεται με τη δραστηριότητα όσο περνάει η ημέρα
Τενοντίτιδα Αχίλλειου Τένοντα - Διάγνωση
Για τη διάγνωση της τενοντίτιδας του αχιλλείου τένοντα συνίστανται απεικονιστικές εξετάσεις, όπως η ακτινογραφίες, το υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία.
Το υπερηχογράφημα και μαγνητική μας δίνουν περισσότερο στοιχεία για την έκταση της βλάβης.
Τενοντίτιδα Αχίλλειου Τένοντα - Συντηρητική Θεραπεία
Η συντηρητική θεραπεία βοηθάει στις περισσότερες περιπτώσεις να μειωθεί σημαντικά ο πόνος της τενοντίτιδας, παρόλο που είναι πολύ πιθανό η πλήρης ύφεση της συμπτωματολογίας να επέλθει μετά από αρκετούς μήνες.
Ακόμα και με έγκαιρη έναρξη της θεραπείας ο πόνος μπορεί να διαρκέσει περισσότερο και από 3 μήνες.
Σε περιπτώσεις μάλιστα που θα καθυστερήσει η έναρξη και τα συμπτώματα προϋπήρχαν αρκετούς μήνες, η διάρκειά τους μπορεί να ξεπεράσει το εξάμηνο.
Η θεραπεία περιλαμβάνει:
- Ανάπαυση
- Παγοθεραπεία
- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα
- Φυσιοθεραπείες με ιδιαίτερη έμφαση στις διατατικές ασκήσεις
- Τοπική διήθηση με κορτιζόνη. Θα πρέπει να γίνεται με πολύ φειδώ, καθώς οι εγχύσεις κορτιζόνης στη μάζα του τένοντα ενοχοποιούνται για ρήξεις αυτού.
- Ανορθωτικά υποπτέρνια για τα υποδήματα
- Shockwave therapy (κρουστικά κύματα)
Τενοντίτιδα Αχίλλειου Τένοντα - Χειρουργική Θεραπεία
Χειρουργική θεραπεία εφαρμόζεται σε περιπτώσεις όπου αποτυγχάνει η συντηρητική θεραπεία, η οποία και θα πρέπει να έχει εφαρμοστεί τουλάχιστο για 6 μήνες.
- σε ήπιες βλάβες τη χειρουργική επιμήκυνση του γαστροκνήμιου μυός με ή χωρίς καθαρισμό του εκφυλισμένου τένοντα.
- Σε πιο βαριές μορφές όπου πάσχει λιγότερο από το 50% του τένοντα γίνεται χειρουργικός καθαρισμός του φθαρμένου τμήματος και στη συνέχεια επιδιόρθωση του υπόλοιπου με χρήση ραμμάτων. Αν υπάρχει άκανθα θα πρέπει να αφαιρέιται.
- Σε πολύ προχωρημένες τενοντίτιδες που πάσχει πάνω από το 50% του τένοντα γίνεται και πάλι αφαίρεση τμήματος του τένοντα, η οποία συνοδεύεται και από ενίσχυση του εναπομείναντος αχίλλειου τένοντα με τενοντομεταφορά (χρησιμοποιείται ο μακρός καμπτήρας του μεγάλου δακτύλου).
Η μετεγχειρητική φυσιοθεραπεία παίζει σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση και πολύ ασθενείς μπορεί να χρειαστούν έως και 12 μήνες για να είναι ελεύθεροι συμπτωμάτων.
Μέτριος έως έντονος πόνος μπορεί να παρατηρηθεί σε ένα ποσοστό περίπου 20% μετά από μια τέτοια επέμβαση, που αποτελεί και την πιο σημαντική επιπλοκή της.
Μετεγχειρητική λοίμωξη του τραύματος αποτελεί μια σπάνια μεν επιπλοκή, δύσκολη στην αντιμετώπιση δε.
